فصل دوم پروژه شایستگی اجتماعی
مبانی نظری شایستگی اجتماعی
پیشینه تحقیق شایستگی اجتماعی
پیشینه داخلی شایستگی اجتماعی
پیشینه خارجی شایستگی اجتماعی
پیشینه پژوهش شایستگی اجتماعی
پیشینه نظری شایستگی اجتماعی
ادبیات نظری شایستگی اجتماعی
چارچوب نظری شایستگی اجتماعی
این نوشتار مبانی نظری و پیشینه تحقیق شایستگی اجتماعی می باشد. در بخش اول چارچوب و مبانی نظری شایستگی اجتماعی تشریح می شود و در بخش دوم پیشینه نظری تحقیق شایستگی اجتماعی در پژوهش های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار می گیرد.
مقدمه مبانی نظری و پیشینه تحقیق شایستگی اجتماعی :
مفهوم مبانی نظری شایستگی اجتماعی
تاریخچه:
بکارگیری شایستگی در عرصه مدیریت به دهه 1970 برمی گردد، یعنی زمانیکه دیوید مک کللند شایستگی را در ادبیات منابع انسانی معرفی و مطرح کرد. او در تحقیق خود در سال 1973 نشان داد که شایستگی هایی همچون حساسیت بین فردی، ملاحظات مثبت چند فرهنگی و مهارتهای مدیریتی در سطوح مختلف، تفاوتهایی را بین افراد به وجود می آورد. در ادامه و در طول زمان، رویکردهای مبتنی بر شایستگی به ابزاری اساسی و حیاتی در کارکردهای سازمانی همچون برنامه ریزی نیروی انسانی، برنامه ریزی جانشینی و ارزیابی عملکرد تبدیل شدند. تا اینکه پس از طرح شایستگی مک کللند، بویاتزیس این اصطلاح را متداول و مشهور کرد و سپس رودروف در سال 1991، شایستگی را ترکیبی از انگیزه، مهارت، خودپنداری، نقش اجتماعی و دانش مطرح کرد.
تعریف شایستگی اجتماعی:
شایستگی اجتماعی در برگیرنده عواملی چون؛ خودآگاهی، آگاهی اجتماعی، مدیریت مهارتهای ارتباطی و مسئولیت تصمیم گیری است. هسته مرکزی شایستگی اجتماعی، مهارتهای ارتباطی است زیرا از طریق مهارتهای ارتباطی مولفه های دیگر آن کسب می شود.
به عقیده بویاتزیس و ریتی (2009) شایستگی اجتماعی عبارتست از توانایی تشخیص، فهم و استفاده از اطلاعات اجتماعی پیرامون دیگران با هدف رهبری برتر یا عملکرد متعالی و کارآمدتر.
رابین و روز- کراسنور (1992) شایستگی اجتماعی را توانایی رسیدن هدفهای فردی در تعامل اجتماعی، همزمان با حفظ روابط مثبت با دیگران در همه زمانها و موقعیتها می دانند.
بنابر نظر شریدان و والکر (1999) در شایستگی اجتماعی چهار جنبه شامل: روابط مثبت و سازنده با دیگران، شناخت اجتماعی دقیق، فقدان رفتارهای ناسازگارانه و رفتارهای اجتماعی موثر وجود دارد.
ریدال(1997) معتقد است که شایستگی اجتماعی منعکس کننده سازگاری در خانواده، مدرسه و محل کار است و از طریق سازگاری اجتماعی، می توان شایستگی اجتماعی را ارزیابی کرد.
شایستگی اجتماعی شامل آمادگی و توانایی همزیستی با انسانهای دیگر است این ویژگی انجام کار گروهی اثربخش توسط افراد را ممکن می سازد.
